بی خبر

اي دل گداختي و شـــرار از تـــو بي خبر

عيشت مـــــدام بود و نگار از تـــــو بي خبر

صد بهـــره ات حواله شد از بــــاغ انتظار

گر بـــــود زين ميانه بهــار از تـــو بي خبر

آبــت نمود وعــده خورشيـد روي دوست

a   آئينه اي شـــــدي و غبــــار از تـــو بي خبر

در خلوت خيــــال تـــو را عشق كام داد

در چشم خلق دامــن يـــــار از تـــو بــي خبر

آســوده اي زكيد رقيبــــان و كاميـــاب

اي گل شـدي شكفته و خـــار از تـــو بي خبر

منصــور وار سوختــي از اشتيـــاق دوست

اســـرار عشق گفتــي و دار از تــو بـــي خبر

اوج مجـــاز جـــز غم بـوس و كنـار نيست

جـايي شدي كه بـوس و كنـــار از تـــو بي خبر

خود را ((حنيف)) كشته ايــن ره گمــان مبــر

خاكــي بــــراه و راهسپــار از تــو بي خبر

حنيف- زمستان 74