نشان تو

هوالجمیل

ای آن که هـر چه در نظر آید نشان تو

ایجـاد و محو کون و مکان در توان تو

 

از آن توست نشات هر حول و قوتی

در ملک خویش نیست شریکی از آن تو

 

هردم هزار معجزه در پیش چشم ماست

وان چشم های معــــجزه بین ارمغان تو

 

گه شور رستخیز به باغ آورد بهار

گه ریزدش به خاک به بادی خزان تو  

 

 

من درزمین به حـــیرتم از نقش لاله ای

وانگه به خویش می کــــشدم آسمـان تو

 

کس نیست جــــز تو در دو جهان قابل امید

تنهـا تــــــــــــویی و مغفرت     بیکران تو

 

دارد ز موج آتش نمــــــــرودیان چه باک

آســـــــــــــوده خاطـری که بود در امان تو

 

ای مهربان خدای خطا بخش عیب پوش  

ای آن که هست جمله نهان ها عیان تو

 

گر رانی ام به قهـــــــر که باشد پناه من

ور خوانی ام به لطف که راند ز خوان تو

 

 رسواییم مخواه و به عفوم قبول کن

شرم است اگر چه حاصلم از امتحان تو

 

جز مهربان ترین به که روی آورد حنیف 

خواهد شفاعت از نظر مهربان تو

 

نشان تو

هوالجمیل

ای آن که هـر چه در نظر آید نشان تو

ایجـاد و محو کون و مکان در توان تو

 

از آن توست نشات هر حول و قوتی

در ملک خویش نیست شریکی از آن تو

 

هردم هزار معجزه در پیش چشم ماست

وان چشم های معــــجزه بین ارمغان تو

 

گه شور رستخیز به باغ آورد بهار

گه ریزدش به خاک به بادی خزان تو  

 

 

من درزمین به حـــیرتم از نقش لاله ای

وانگه به خویش می کــــشدم آسمـان تو

 

کس نیست جــــز تو در دو جهان قابل امید

تنهـا تــــــــــــویی و مغفرت     بیکران تو

 

دارد ز موج آتش نمــــــــرودیان چه باک

آســـــــــــــوده خاطـری که بود در امان تو

 

ای مهربان خدای خطا بخش عیب پوش  

ای آن که هست جمله نهان ها عیان تو

 

گر رانی ام به قهـــــــر که باشد پناه من

ور خوانی ام به لطف که راند ز خوان تو

 

 رسواییم مخواه و به عفوم قبول کن

شرم است اگر چه حاصلم از امتحان تو

 

جز مهربان ترین به که روی آورد حنیف 

خواهد شفاعت از نظر مهربان تو

 

علی

 

 

 

علـــي تجلــــّي معنــاي بيكـــرانهــا بود  

          به خـــــاك كا لبــدي روح آسمــا نهـا بود

ستاره درره شب زنده داريـش مي‌سـوخت    

        شكـــوه خلقت او رشـك كهكشــا نهــا بود

همــاي دانش او سايه بر زمـــا ن‌ها داشت   

         ولي دريـغ زمين شهــر استخـــوا ن‌ها بود

گــرفت بار امــا نت ز پشت طـاق فلــــك     

       كه دوش همت او محمــل گــــران هــا بود

گهي به صحبت او جان عاشقي مي سوخت    

         گهـــي به صـولـــت او قتل قهرمان ها بود

گهــي زبان علـــي تيـــغ د‌ست حكمت بود     

       به تيــــغ دست اگــر بر ســـر زبان ها بود

پنــاه ديــن خــدا در پنـــاه احمــــــد بود    

        ضمـــان امـــن به گــرداب بي امان ها بود

خــدا به دوستيــــش آنچنــان ليـــاقت داد   

        كـه جبــرئيــــل غريبـــي ميــان آنهــا بود

 

ای خدا مددی

دو بیت شعر شنیدم که شاعرش رو نمی شناسم اگه شما می دونید مال کیه  و یا اگه بیشتر از دو بیته برام بنویسید در هر حال باعث شد که منم یه شعر بنویسم   اون دو بیت شعر این بود   زمانه بر سر جنگ است یا علی مددی -مدد ز غیر تو ننگ است یا علی مددی - گشاد کار دو عالم به یک اشاره توست - به کار ما چه درنگ است یا علی مددی 

تو ای جهان همه بر درگهت گدا       مددی

مدد زغیر تو ننگ است ای خدا        مددی

 

چو  آسمان و  زمین پرتوی  ز قدرت توست

هم آن تویی که بود در خور ثنا        مددی

 

شفیع جستم و کس مهربان تر از تو نبود

تو آشنا تری از هر که آشنا            مددی

 

تو آن کریم که خود   وعده  ی اجابت داد

من آن که دوخته ام چشم بر وفا      مددی

 

اگر چه     ورد زبان ها سرود  توحید است

ولی  به گوش گران تا رسد ندا       مددی

 

هدایتی      که   نجوییم   جز  تو  معبودی

به دام   شر ک    نباشیم مبتلا     مددی

 

به کار ما ن گره افتاد   اگر   ز    هر      دستی

کجاست چون تو عزیزی گره گشا  مددی

 

امید   لطف    تو دارد     حنیف نامه سیاه

چرا که  بر  کرمت  نیست منتها      مددی